Życie kulturalne wsi od najdawniejszych lat skupiało się wokół miejscowej szkoły. Jak wskazują zapisy w szkolnej kronice, już w pierwszych latach ubiegłego stulecia rozwijały się żywo tradycje patriotyczne. Zapoczątkowane w 1913 roku wieczorki literackie, poświęcane były kolejnym rocznicom powstania styczniowego i listopadowego oraz twórczości narodowego wieszcza Adama Mickiewicza. Z wielkim szacunkiem obchodzono także uroczystość 3 – go Maja. W okresie międzywojennym regularnie prezentowane były sztuki teatralne, przygotowywane przez prężnie działąjace Koło Młodzieży. Tematykę czerpano z zasobów polskiej literatury, adaptując do swoich potrzeb utwory J. Korzeniowskiego czy M. Bałuckiego. Sięgano także do tradycji ludowych, organizując jasełka, opłatki, Święta Pieśni czy dożynki. Cieszyły się one dużą popularnością wśród mieszkańców Różanki, ożywiając i rozweselając codzienne, ciężkie życie. Wiele z organizowanych uroczystości uświetniały występy działającego w Różance chóru mieszanego, 4 – głosowego.
Tradycja przygotowywania sztuk teatralnych przetrwała również w latach powojennych. Popularne stało się szczególnie przedstawianie utworów o tematyce religijnej. Do czasów obecnych zachowały się zwyczaje dotyczące świąt – organizowanie jasełek, spotkań wielkanocnych, wystaw szopek i ozdób bożonarodzeniowych czy świątecznych koszyczków. Odbywają się one corocznie w miejscowej szkole. W ostatnich latach odżył również popularny niegdyś zwyczaj organizowania wiejskich festynów. Miejscem pierwszych, odbywających się jeszcze w latach 20 – tych, była łąka należąca do właścicielki majątku F. Nartowskiej. Urządzaniu tych zabaw przyświecał zazwyczaj chwalebny cel – zbiórka funduszy na budowę kościoła w Niewodnej. Współczesne festyny zmieniły nieco swoją formę, gdyż tradycyjnym zabawom i tańcom towarzyszą obecnie imprezy o charakterze sportowo – rekreacyjnym i folklorystycznym.
Od kilku lat mieszkańcy Różanki gromadzą się latem na terenie obiektu szkolnego podczas takich imprez jak: „Turniej Wsi”, „Powiatowe Święto Sportu”, „Gminne Dożynki”, „Międzywojewódzki Przegląd Kapel Ludowych” czy „Biesiada Różańska”. W ich organizację angażują się zarówno miejscowe władze samorządowe, Ośrodek Kultury w Wiśniowej, społeczność szkolna wraz z Radą Rodziców, OSP jak również wielu mieszkańców wsi. Przedstawiając charakterystykę życia kulturalnego Różanki, nie sposób pominąć blisko 10 – letniej działalności wiejskiego kabaretu. W połowie lat 70 – tych dwaj uczniowie miejscowej szkoły, Józef Cynarski i Czesław Szkołut, wzorując się na artystach z „Podwieczorku przy mikrofonie”, zaczęli prezentować niektóre skecze na szkolnych imprezach. Zachęceni aplauzem widowni, zwłaszcza podczas parodiowania Friko i Koko, postanowili wciągnąć do zabawy innych. Powstał kabaret „Sami Swoi” – trochę poprzez analogię do popularnej komedii, trochę z faktu, że wspomniani twórcy kabaretu wraz z pozostałymi członkami, Janem Szkołutem oraz Mieczysławem Kwolkiem byli ze sobą spokrewnieni. Piąty z żelaznego składu – Andrzej Konsur miał również różańskie korzenie.
W latach 1977 – 1981 powstały programy: „Bawimy się wesoło”, „A tu się pali”. Autorami tekstów skeczy i piosenek byli wszyscy członkowie kabaretu. Pod czujnym okiem rzeszowskich aktorów – Elwiry Turskiej i Jana Berwida powstał program „Wiosenne porządki”. Dwa pierwsze programy prezentowane były w najbliższej okolicy, z tym zaś kabaret wyruszył na podbój województwa i kraju. Sukcesami zakończył się udział kabaretu w takich imprezach jak: Biesiada Teatralna w Horyńcu, ARTAMA, Przegląd Kabaretów w Rzeszowie „O uśmiech Pynia”. W 1979 roku podczas IX Sejmiku Wiejskich Zespołów Teatralnych w Stoczku Łukowskim kabaret zaprezentował program pt.”UFO”, autorstwa i w reżyserii Czesława Furtka. Obok podstawowego składu w programie tym wystąpił także Ryszard Strzępek. W późniejszym czasie kabaret nie podjął się już tworzenia nowych rzeczy. Jego członkowie rozjechali się do pracy i na uczelnie, pozakładali rodziny. Kabaret „Sami Swoi” bawił publiczność przez około 10 lat. W tym okresie w jego programach występowali również: Roman Klocek, Kazimierz Warchoł, Kazimierz Cynarski, Maria Adamczyk i Wanda Wójcik.
